Ο Παύλος Καραπιπέρης είναι η ηγετική φυσιογνωμία των Small Blues Trap οι οποίοι έχουν κάνει ήδη αισθητή την παρουσία τους στην ελληνική σκηνή με την κατάθεση 2 επίσημων άλμπουμ και αρκετών ακόμα ντέμο ενώ ο ίδιος ο Παύλος Καραπιπέρης έχει εμφανίσει ένα ακόμα δείγμα προσωπικής δουλειάς , το “Fifteen raindrops in an ocean of blues tales” προ 3 ετών. Και σε αυτήν την δουλειά (όπως και σε όλες τις άλλες) , η ηχογράφηση έχει γίνει στο προσωπικό του στούντιο Shelter Home Studio , στην Μαλεσίνα όπου και η έδρα του ενώ έχει παίξει όλα τα όργανα μόνος του έχοντας πλήρη επίγνωση των δυνατοτήτων του .
To cd ξεκινάει με το blues Light to the darkest train (part 1) ,μια καθαρόαιμη σύνθεση με ωραία παιξίματα και το Through the keyhole που ακολουθεί παντρεύει με φυσικό τρόπο ρεμπέτικες κλίμακες με μπλουζ ηχοχρώματα, δημιουργώντας ένα σμίξιμο φυσικό και με ροή, θυμίζοντας αμυδρά την συλλογική δουλειά από τους Ρομαντικούς Παραβάτες ή τα απίστευτα τζαμαρίσματα του Στέλιου Βαμβακάρη με τον μακαρίτη Louisiana Red. Ακολουθεί το Try another time, μια ακόμη καθαρόαιμη blues αναφορά και επανέρχεται στο παράδοξο και ταιριαστό πάντρεμα των ηχοχρωμάτων με το The hawk of the night. Το Α game που ακολουθεί δείχνει να έχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα στην ηχογράφηση αφού η μελωδία υπερκαλύπτεται από κάποιες συχνότητες θορύβου , οι οποίες δεν μπόρεσα να καταλάβω σε τι εξυπηρετούν το τραγούδι αφού απλά δυσκολεύουν την ακρόασή του ενώ το Big fake smiles με την φοβερή του φυσαρμόνικα σε οδηγεί νοερά στον αμερικάνικο νότο. Το έβδομο track In your sweet red garden έχει μια άγρια παγανιστική ομορφιά με το σχεδόν υπνωτιστικό τέμπο του και το The Elf’s mountain με την στοιχειωμένη blues φωνή του Καραπιπέρη σε μεταφέρει αυτούσιο στα δάση με τα ξωτικά. Μετά είναι η σειρά του Think way back με τις φοβερές slide κιθάρες να μας ταξιδέψει σε όμορφα νυχτερινά ταξίδια και το His own circus συνεχίζει την όμορφη παρουσία της φυσαρμόνικας σε στέρεα blues ηχοχρώματα. Προτελευταίο κομμάτι στο cd συναντάμε το You expect me to do the right thing, ένα ακόμα blues standard με καλές κιθάρες και το τέλος έρχεται με το Light to the darkest train (part2) , ένα στοιχειωμένο από τους βάλτους της Ορλεάνης κομμάτι , που θα ζήλευαν πολλοί αυτόχθονες Αμερικάνοι μπλουζίστες.
Συνολικά μιλάμε για ένα άρτιο και εμπνευσμένο cd, ειδικά εάν αναλογιστούμε ότι πρόκειται για μια συνολική προσπάθεια ενός και μόνο ταλαντούχου μουσικού και είναι σχεδόν λυπηρό ότι τέτοιες δουλειές δεν βρίσκουν τον δρόμο προς την επίσημη δισκογραφία, αφού όπως γράφει και ο ίδιος ο Παύλος Καραπιπέρης δεν υπάρχουν τα χρήματα για την έκδοσή του σε μορφή cd οπότε το έργο διατίθεται μόνο μέσω ψηφιακής πλατφόρμας από το site του γκρουπ. Ένα μπράβο και πάλι στον Καραπιπέρη για το μεράκι του , το ταλέντο του και την υπομονή του να μας χαρίζει έργα που θα παραμιλούσε όλη η διεθνής μουσική blues κοινότητα εάν μπορούσε να φτάσει σε αυτούς .
Βασιλειάδης Δημήτρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου