http://www.rockandroll.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3536:small-blues-trap-the-longest-road-i-know&catid=38:-new-releases&Itemid=122
Μία ακόμα ξεχωριστή δουλειά από τους Small Blues Trap, που άλλωστε έχουν συνηθίσει να μας ξαφνιάζουν θετικά εδώ και αρκετά χρόνια. Ήταν το 2004 όταν αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα γκρουπ εκφράζοντας με το δικό τους τρόπο τις μουσικές και όχι μόνο, ανησυχίες τους. Φτάσαμε αισίως στο 2013 και το νέο τους άλμπουμ με τίτλο ΄΄The Longest Road I Know΄΄ μας ταξιδεύει με ένα τρόπο πραγματικά ιδιαίτερο.
Τραγούδια που σε γεμίζουν εικόνες αλλά και ανησυχίες, μέσα από ένα μοναχικό και μακρύ δρόμο. Συναρπαστικές αφηγήσεις για την προσωπική πάλη του ανθρώπου με τον ίδιο του τον εαυτό και τα στοιχεία της φύσης αλλά ταυτόχρονα και καυστικές αναφορές για την φτώχια και την κοινωνική αδικία.
Μπορεί η βάση της μουσικής τους να είναι το blues, σε καμιά περίπτωση όμως δεν ακολουθούν τα καθιερωμένα μονοπάτια. Τους αρέσει να πειραματίζονται, να δημιουργούν, να εξελίσσονται. Όπως άλλωστε έχει πει και ο Παύλος Καραπιπέρης σε συνέντευξη του, ποτέ σε μία συναυλία δεν παίζουν ένα τραγούδι όπως αυτό ακούγεται στον δίσκο!
Εξαιρετική η Γεωργία Συλλαίου στα φωνητικά, δίνει κάποιες στιγμές μία πιο jazz διάθεση, σε ένα δίσκο που σίγουρα ξεφεύγει από τα τετριμμένα.
Τζανιδάκης Κων/νος
Μία ακόμα ξεχωριστή δουλειά από τους Small Blues Trap, που άλλωστε έχουν συνηθίσει να μας ξαφνιάζουν θετικά εδώ και αρκετά χρόνια. Ήταν το 2004 όταν αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα γκρουπ εκφράζοντας με το δικό τους τρόπο τις μουσικές και όχι μόνο, ανησυχίες τους. Φτάσαμε αισίως στο 2013 και το νέο τους άλμπουμ με τίτλο ΄΄The Longest Road I Know΄΄ μας ταξιδεύει με ένα τρόπο πραγματικά ιδιαίτερο.
Τραγούδια που σε γεμίζουν εικόνες αλλά και ανησυχίες, μέσα από ένα μοναχικό και μακρύ δρόμο. Συναρπαστικές αφηγήσεις για την προσωπική πάλη του ανθρώπου με τον ίδιο του τον εαυτό και τα στοιχεία της φύσης αλλά ταυτόχρονα και καυστικές αναφορές για την φτώχια και την κοινωνική αδικία.
Μπορεί η βάση της μουσικής τους να είναι το blues, σε καμιά περίπτωση όμως δεν ακολουθούν τα καθιερωμένα μονοπάτια. Τους αρέσει να πειραματίζονται, να δημιουργούν, να εξελίσσονται. Όπως άλλωστε έχει πει και ο Παύλος Καραπιπέρης σε συνέντευξη του, ποτέ σε μία συναυλία δεν παίζουν ένα τραγούδι όπως αυτό ακούγεται στον δίσκο!
Εξαιρετική η Γεωργία Συλλαίου στα φωνητικά, δίνει κάποιες στιγμές μία πιο jazz διάθεση, σε ένα δίσκο που σίγουρα ξεφεύγει από τα τετριμμένα.
Τζανιδάκης Κων/νος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου