WATCH THE TRAP acoustic blues duo - Special Rider Blues (Skip James)

WATCH THE TRAP acoustic blues duo - Little Wing (Jimi Hendrix)

ΔΙΣΚΟΡΥΧΕΙΟΝ

http://diskoryxeion.blogspot.gr/2014/08/fthia-blues.html

Ο Παύλος Καραπιπέρης είναι ο τραγουδιστής/ κιθαρίστας κ.λπ. των Small Blues Trap, ενός από τα καλύτερα ελληνικά blues συγκροτήματα της τελευταίας δεκαετίας. Οι ηχογραφήσεις του, ομαδικές (με το συγκρότημα) ή προσωπικές (στις οποίες συμμετέχουν και μέλη του γκρουπ), έχουν πάντα ενδιαφέρον (δηλαδή μεγάλο ενδιαφέρον), γιατί κατορθώνουν να συνδυάσουν στοιχεία αρχέγονου blues (του Mississippi ας πούμε ή του νεο-ορλεανικού) με rock και folk καταστάσεις, δημιουργώντας ένα κάπως σκοτεινό, μυστικιστικό κλίμα. Υπό αυτήν την έννοια οι Small Blues Trap και ξεχωριστά ο Καραπιπέρης βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του σύγχρονου blues researching και αν η αξία τους/του δεν έχει ακόμη αναγνωριστεί όσο και όπως πρέπει στο εξωτερικό (στην Ελλάδα είναι πλέον αρκετά γνωστοί στο κύκλωμα) είναι γιατί λίγοι θα σκύψουν να δουν τι (σχετικό) συμβαίνει σε μια μικρή χώρα του ευρωπαϊκού νότου, χιλιάδες μίλια μακριά από την πηγή των γεγονότων (ας το πούμε φυσικό, ως ένα βαθμό). Παρά ταύτα οι άνθρωποι αυτοί, που έχουν ως έδρα τους την Μαλεσίνα της Φθιώτιδας, συνεχίζουν να πράττουν εκείνο που θέλουν και γουστάρουν, όντας απερίσπαστοι στο έργο τους και ανεπηρέαστοι από τις πάσης φύσεως Σειρήνες. 

Το “One Sin in Seven Parts” [Shelter Home Studio, 2014] είναι το τρίτο προσωπικό άλμπουμ του Παύλου Καραπιπέρη (είχαν προηγηθεί τα “Fifteen Raindrops in an Ocean of Blues Tales” το 2009 και “Somethin' Like Blues or Haunted Ballads” το 2012), αλλά δυστυχώς δεν είναι τυπωμένο (ακόμη) σε CD ή LP. Πρόκειται για ένα (άψογο από πάσης απόψεως) CD-R, για το οποίον ελπίζω να περάσει κάποια στιγμή και στο… επόμενο στάδιο. Και τούτο γιατί πρόκειται για ένα συναρπαστικό άλμπουμ blues ταξιδιού, προσεγμένο μέχρι κεραίας στην ενοργάνωσή του (ακούγονται, εκτός από τις πάσης φύσεως κιθάρες, το μπάσο και τα ντραμς, σαντούρι, άλτο σαξόφωνο, πολίτικη λύρα, φυσαρμόνικα, όργανο και μπαγλαμάς), κάτι που του παρέχει, εξάλλου, και την συγκεκριμένη, ξεχωριστή χροιά. Εννοώ πως τα «άλλα» όργανα είναι ενταγμένα με πολύ ωραίο τρόπο στο συνολικό άκουσμα, δίχως να τα παίρνεις και τόοσο πολύ χαμπάρι. Γιατί αυτό είναι το κρίσιμο σημείο. Να μπορείς να εντάξεις δηλαδή ένα σαντούρι ή έναν μπαγλαμά σε μια blues ηχογράφηση, δίχως να την μετατρέπεις σε… νησιώτικη, λαϊκή ή… ρεμπετο-μπλουζική. 

Επτά κομμάτια λοιπόν, με κάπως προγραμματικούς τίτλους (“Welcome boy”, “In the world of madness”, “Your ticket to adventure”, “A callin’ down the riverside”, “A secret place”, “Dig in your soul”, “The dreamland’s door”), που αφηγούνται μιαν ιστορία σε χρόνο λίγο πάνω από την μισή ώρα. Επτά τραγούδια, που δεν είναι επτά αλλά περισσότερα αφού υπάρχουν tracks με εκτεταμένες εισαγωγές και «αλλαγές», και τα οποία διαχέονται κατά μίαν έννοια το ένα μέσα στο άλλο. Οι παίκτες που συμμετέχουν (Παναγιώτης Δάρας, Λευτέρης Μπέσιος, Στάθης Ευαγγελίου, Σωτήρης Κουρούτης, Τέρης Μαρτίνος, Γιάννης Καραστάθης, Παύλος Καραπιπέρης), τα όργανα που ακούγονται και κυρίως ο τρόπος που «δένονται» μεταξύ τους, οι «αλλαγές» στα “In the world of madness” και “A secret place” (στην καλύτερη παράδοση του βρετανικού ψυχεδελικού blues των late sixties), η ψυχεδελική και κάπως freaky-noisy διαχείριση στο “A callin’ down the riverside”, το όργανο έτσι όπως «ζωγραφίζει» στην αρχή του “Dig in your soul” καθώς και η εξέλιξή του με τα γεμίσματα της φυσαρμόνικας, το έσχατο “ The dreamland’s door”, που ανακάλεσε στη μνήμη μου την πενιά του Roy Buchanan, όλα αυτά μαζί και ταυτοχρόνως με οδηγούν στο εξής ερώτημα: πού πρέπει να αποταθεί ο Παύλος Καραπιπέρης, για να δει την δουλειά του να κυκλοφορεί όπως πρέπει; 

Φώντας Τρούσας

BLUES BYTES

 

http://www.bluenight.com/BluesBytes/wn0814.html

 

HISTORIAS DEL BLUES

KYLE PALARINO(blueswax)

While most of the North American world is going to sunny blues festivals listening to who can tear up the neck of the guitar with more notes than dollar bills in Donald Trumps bank account, I’m thoroughly enjoying the deep sounds of Paul Karapiperis new album, “One Sin in Seven Parts.” I don’t see one ray of sunshine on this album and I don’t care. Paul grabs the sun with his bare hands and pushes it down under the horizon. Ahhh the darkness now sets the stage for this album. He quietly whispers to you from an alleyway and you have a choice: turn it up and back away or do you dare just get closer and really find out what that noise is creeping out of those speakers.

There are only seven songs on the album, but I can say this a lot here. Each song gets into a hard groove that should really scare the pants off ya. When you would watch Muddy really get excited about a groove he would get that lost look in his eyes. These aren’t the grooves of the 60’s or 70’s blues jams, thank goodness!! They are modern grooves of industrial wasteland and vacant brick warehouses. The resonator guitar work just haunts the dank roads of sin that we all struggle through in life. And remember this is an album of sin in seven parts. His harmonica wails like a ghost, not Casper, flying through walls to chase you around that abandoned house on the hill overlooking the sea with the waves crashing up on it. Chills just run up my spine at times as I hear the train shooting down the decrepit tracks that have rusted in the rain. The beauty of the true world’s landscape is shown in the music.

If you are going for a long trip, this has to be on your playlist. And I don’t just mean a physical trip, cause we all go on mental trips too. Life isn’t just work and sleep; it’s also the study of what’s really in between the tracks. Now take your time and enjoy the bright Festival season while it lasts, because as Paul brings out this beauty, it might be a long cold winter, but you have company.

Kyle M. Palarino

WASSER-PRAWDA

 

 http://wasser-prawda.de/wasser-prawda-magazin/wasser-prawda-magazin-archiv/wp-magazin-07-2014

 

BARN OWL BLUES

 

http://barnowlblues.punt.nl/content/2014/07/Paul-Karapiperis-One-Sin-In-Seven-Parts 

De eerste keer dat ik dit album beluisterde concludeerde ik dat dit toch wel een zeer aparte luisterervaring was. Inmiddels heb ik het een aantal keer beluisterd en die conclusie is alleen maar meer bevestigd. Paul Karapiperis is een Griekse multi-instrumentalist, die niet zomaar klakkeloos het standaard blueswerk kopieert. Het geheel klinkt allemaal nogal sferisch en spookachtig. Weliswaar duidelijk geïnspireerd door de blues is hij zeker niet bang ongebruikelijke wegen in te slaan.

Het nieuwe album “One Sin In Seven Parts” is in feite een conceptalbum, dat uit zeven delen bestaat. Hij wordt begeleid door Lefteris Pensions (bas), Panagiotis Dars (gitaar), Stathis Evageliou (drums) en verder als ‘special guests’ Sotiris Kouroutis (cimbalen), Teris Martinos (gitaar, altsax) en John Karastathis (akoestische gitaar).
 De opzet van de songs – een basis van blues met verrassende wendingen, aparte koortjes, bijzondere geluiden – is absoluut verrassend te noemen en het album boeit van begin tot eind. Het gehele album is via YouTube te beluisteren en kan via de website van Paul worden gedownload.

BarnOwlBlues vindt dit album zeer verrassend en verfrissend. Het is misschien even wennen, maar het is zeker waard om naar te worden geluisterd.

(8/10) (eigen beheer)
Eric Campfens

The first time I listened to this album I concluded that this was a very special listening experience. By now I've heard it a number of times and that conclusion is only confirmed. Paul Karapiperis is a Greek multi-instrumentalist, who does not just blindly copy the default blues work. The whole sounds rather spherical and spooky. Although clearly inspired by the blues; he is not afraid to take unusual steps.

The new album "One Sin In Seven Parts" is actually a concept album, which consists of seven parts. He is accompanied by Lefteris Bessios (bass), Panagiotis Daras (guitar), Stathis Evageliou (drums) and  as 'special guests' Sotiris Kouroutis (cymbals), Teris Martinos (guitar, alto sax) and John Karastathis (acoustic guitar).
The structure of the songs - a basic blues with surprising twists, unusual choirs, special sounds - can be called absolutely surprising and captivates from beginning to end. The entire album is available on YouTube and can be downloaded via the website.

BarnOwlBlues finds this album very surprising and refreshing. It might take some getting used to, but it is certainly worth a listen.

Eric Campfens